We hadden maar een dikke week om te reizen in India en hebben ervoor gekozen de nachttrein te pakken van Bikaner naar Jaisalmer om tijd te winnen. Daarom hadden we voor 2 dagen een auto met chauffeur geboekt van Delhi naar Bikaner (met overnachting in het Shekhawati gebied). Maar als we hadden geweten hoe fantastisch Rattan was, hadden we dit zeker niet gedaan.
Even waarom hij fantastisch was:
– hij rijdt zeer netjes en rustig, houdt rekening met het andere verkeer en haalt niet roekeloos in -> dat kan je van de rest van Indiers op de weg niet zeggen! We hebben ons geen moment onveilig gevoeld op de weg;
– hij is een ontzettend lieve en behulpzame man, die er alles aan deed om het ons naar de zin te maken (vb: houdt rekening met mooie dingen om te zien vanuit de auto (gaat langzamer rijden of stopt even), dacht echt mee wat leuk was om te gaan eten onderweg, speelde in op onze wensen om nog een typisch Indiaas dorpje te bezoeken, bracht ons op eigen initiatief naar een mooi museum waar ze er versteld van stonden dat onze chauffeur dit aangeraden had want zij geven geen commissie,
– hij nam echt alle tijd voor ons: en dit zonder opdringerig te zijn of op je lip te zitten.
– we hebben heel leuk met hem gekletst. Toen hij merkte dat we geinteresseerd waren in de Indiase cultuur, de dagelijkse gewoonten, de verschillen met Nederland en hoe hij er tegenaan kijkt, de dingen die we langs de weg zagen, begon hij meer en meer te vertellen (hij spreekt heel goed Engels, helemaal verstaanbaar).
Slechts 1 minpuntje aan de paar geweldige dagen was dat we zelf hotel Apani Dhani hadden gereserveerd in Nawalgarh (het prachtige Shekhawati gebied). Een prachtige lodge overigens, maar: wij nodigden Rattan uit om samen te eten (wij wilden betalen) en zeiden dit duidelijk en expliciet tegen de eigenaar. Tevens wilden we dat Rattan goed zou slapen en een bed aangeboden kreeg (we waren de enige mensen in de lodge dus plek zat), ook dit wilden we voor hem betalen.
Er werd ons gezegd dat hij een onderkomen net buiten het terrein kreeg en dat hij geroepen zou worden voor het eten. Het eten kwam, maar Rattan niet. Wij vroegen waar hij was en ze gaven aan dat hij iets anders was gaan doen. Wij dachten ‘dat kan, wellicht kent hij hier mensen oid’. De volgende dag hoorden we van Rattan dat hij weggestuurd was. Hij mocht en kon er niet slapen. Onze mond viel open. We snapten er niets van, we hadden nog wel echt duidelijk gezegd dat wij voor hem betaalden. Wij hebben ons behoorlijk schuldig gevoeld.
Dus: als andere mensen dit lezen: laat Rattan het hotel maar uitkiezen, dan overkomt je bovenstaande niet. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij iets geweldigs weet. Hij kent India op zijn duimje!
