Terug van een onvergetelijke reis in een uniek land ! De schok die ons door velen voorspeld was (het vuil in de straten, de stank, de armoede, de op straat creperende mensen) is uitgebleven. Zijn wij door vorige reizen naar verre landen al aan teveel gewend geraakt, of is India toch al geëvolueerd? Wij denken: het laatste. Het is duidelijk dat er veel armoede heerst, maar echt schrijnende toestanden zijn ons toch bespaard gebleven.
Enkel het hectische verkeer overtrof alles wat wij ooit al gezien hadden. Gelukkig hadden wij aan Babu een chauffeur die ons overal feilloos en veilig doorloodste. De naar onze normen zeer lange rijtijden vlogen voorbij door de prettige babbels die we met Babu hadden, en die ons veel leerden over India en over zijn thuisland Nepal..
Ook de beruchte Delhi belly (= maag- en darmproblemen) is ons bespaard gebleven, zelfs bij het streetfood waar we ons tegen het einde van de reis aan gewaagd hebben (en dat overigens heel lekker was, we hadden het eerder moeten aandurven!)
Het was wel nog behoorlijk heet voor de tijd van het jaar (eerste helft van october). Volgens Babu had het op dat moment al gevoelig koeler moeten zijn, maar wij moesten daar wel nog temperaturen van tegen (en boven) de 40° trotseren, wat misschien net iets te veel is als je van ’s morgens tot ’s avonds alles wil zien…
India is ook verschrikkelijk druk, met een constant getoeter, en je wordt voortdurend aangeklampt door mensen die je willen gidsen of iets willen verkopen. En ze geven bovendien niet snel op ! Voor hen zijn wij duidelijk miljardairs… Als je niet geïnteresseerd bent, is het zaak van kordaat neen te blijven zeggen. Het bedelen viel aan de andere kant wel verschrikkelijk mee, daar hadden we al bij al niet zo veel last van.
En, zoals hoger al gezegd, aan Babu hadden we een voortreffelijke chauffeur en begeleider, die zich echt verantwoordelijk voelde voor ons. Wanneer we hem ’s morgens vertelden dat hij ons wel ergens heen kon brengen, maar dat we de rest van de dag dan op eigen houtje zouden volmaken, en dat we ook op eigen houtje zouden terugkeren naar het hotel, drukte hij ons met herhaling op het hart dat het voor hem geen enkel probleem was om ons de ganse dag overal heen te rijden en overal op ons te wachten. Hij leek zich zelfs geruster te voelen als hij ons ’s morgens kon ophalen en ’s avonds kon afzetten aan het hotel. Gelukkig merkte hij snel dat wij voldoende zelfredzaam waren, en kon hij ons met een gerust gemoed “los laten”.
Dus: niets dan positieve herinneringen aan de reis en aan Babu.
Bedankt, Rob, dat je ons aan een dergelijke goede en betrouwbare chauffeur hebt geholpen. En het is voor ons geen “Vaarwel, India”, maar “Tot ziens, India”.
